In 2005 verloren Ton en Marry Verhey hun enige zoon Guido. Guido werd slechts 33 jaar. Het werd een heel bijzondere afscheidsdienst in het mooie oude kerkje van het Friese Dorp Oldeholtpade. Voor mij ook bijzonder: ik werkte samen met een dominee. Hij deed “het geloof”, ik deed “het leven”. Nog een bijzonderheid: tijdens de dienst zong het koor waarvan Guido enthousiast lid was. Zijn plaats in het koor bleef die dag demonstratief open. Na een paar weken kreeg ik van Marry het volgende briefje:
Lieve Jan,
Wat is het een mooi afscheid geworden. Dominee Rozenboom sprak prachtig, jouw verhaal over Guido was zo treffend. We hebben er heel veel mooie en goede reacties op gehad. Iedereen vond het heel bijzonder. En wat was het een mooi moment toen, precies aan het eind van jouw verhaal de zon door het gekleurde raam scheen en de kist van Guido een prachtige glans gaf. Dat kan toch geen toeval zijn geweest?
Het is goed dat in zulke moeilijke tijden er zulke mooie momenten zijn.
Dank, ook namens Ton, voor jouw inbreng daarin.